Ιδιαίτερα έντονα είναι τα προβλήματα από διάφορες μυκητολογικές ασθένειες αυτή την περίοδο στο χειμερινό σκληρό αλλά και μαλακό σιτάρι. Αυτό οφείλεται στις ευνοϊκές για την ανάπτυξή τους καιρικές συνθήκες που επικράτησαν το τελευταίο διάστημα, καθώς είχαμε χαμηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με υψηλή σχετική υγρασία.

Όταν μάλιστα οι ασθένειες αυτές παίρνουν έκταση, έχουν σημαντική επίδραση στο τελικό οικονομικό αποτέλεσμα καθώς μειώνουν σημαντικά τις παραγωγές και υποβαθμίζουν την ποιότητα.
Οι κύριες και πιο συνηθισμένες ασθένειες του σιταριού που συναντάμε αυτή την περίοδο στην περιοχή μας είναι οι εξής:
•Zymoseptoria (Septoria) tritici
•Stagonospora (Parastagonospora, Septoria) nodorum
•Pyrenophora (Drechslera) tritici-repentis

Και τα τρία παθογόνα προσβάλλουν το σιτάρι και όχι το κριθάρι, ενώ τα συμπτώματα που προκαλούν μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους.Και τα τρία διαφορετικά είδη μυκήτων προκαλούν κηλιδώσεις στα φύλλα του σιταριού και του στάχυος, μόνοι τους ή και σε συνδυασμό, προκαλώντας αντίστοιχες ασθένειες.
Οι Σεπτοριώσεις (τα 2 πρώτα προαναφερθέντα παθογόνα), τα τελευταία χρόνια, μας απασχολούν όλο και περισσότερο. Η πρώτη (Zymoseptoriatritici) εμφανίζεται πρωϊμότερα στα ενωρίτερα στάδια ανάπτυξης της καλλιέργειας προσβάλλοντας τα κατώτερα φύλλα και περισσότερο αυτά που βρίσκονται κοντά στο έδαφος, ενώ δύναται να υποχωρήσει μόνη της με την άνοδο των θερμοκρασιών. Καθίσταται επικίνδυνη όταν επικρατήσει ψυχρός καιρός με συνεχείς βροχοπτώσεις και η προσβολή επεκταθεί χρονικά ώστε να προσβληθεί το «φύλλο σημαία» και τα 2-3 κατώτερα φύλλα της κορυφής.
Η δεύτερη Σεπτορίωση, η Stagonosporanodorum, είναι η πιο διαδεδομένη ασθένεια του σιταριού την οποία και συναντάμε κατά κόρον σε όλες τις περιοχές. Από την προσβολή δημιουργούνται αρχικά κηλίδες στα φύλλα σε χρώμα κοκκινοκάστανο με κίτρινο περιθώριο, μήκους μέχρι και 1 εκατοστό. Μέσα στις κηλίδες αναπτύσσονται μαύρα στίγματα (πυκνίδια) τα οποία πολλές φορές είναι δυσδιάκριτα με γυμνό μάτι, τουλάχιστον στην αρχή της εκδήλωσης των συμπτωμάτων. Στην συνέχεια οι κηλίδες συνενώνονται και μεγαλώνουν, γίνονται νεκρωτικές με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του φύλλου να νεκρώνεται και εμφανίζονται  άφθονα μικρά στίγματα. Παρόμοια συμπτώματα της ασθένειας εμφανίζονται στο στέλεχος και στον στάχυ. Η ασθένεια είναι πολύ επικίνδυνη όταν η θερμοκρασία είναι υψηλή (20° εως 27°C) και επικρατεί υγρός καιρός με συνεχείς βροχοπτώσεις, ενώ ευνοείται και από τον άνεμο.
Η Πυρηνοφόρα, Pyrenophora (Drechslera) tritici-repentis, εμφανίζει παρόμοια συμπτώματα με τις Σεπτοριώσεις και γι’ αυτό ο διαχωρισμός τους είναι ιδιαίτερα δύσκολος με γυμνό μάτι και η εξακρίβωση της ασθένειας γίνεται μόνο εργαστηριακά.
Το κρισιμότερο στάδιο προστασίας της καλλιέργειας είναι το «φύλλο σημαία» και τα τρία κατώτερα φύλλα αυτού, καθώς αυτά συμμετέχουν κατά περίπου 80% στην τελική παραγωγή. Μόλις λοιπόν αντιληφθούμε τις πρώτες προσβολές πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε στην εφαρμογή κατάλληλου μυκητοκτόνου για να περιορίσουμε την εξάπλωσή τους. Υπάρχουν αρκετές ομάδες μυκητοκτόνων διαθέσιμες, με σημαντικότερες τις στρομπιλουρίνες, τις αζόλες και τα καρβοξαμίδια, περιλαμβάνοντας σημαντικό αριθμό δραστικών ουσιών. Κάποια δραστικά διατίθενται στην αγορά μόνα τους ενώ τα περισσότερα βρίσκονται σε μίγματα. Ορισμένα εξ’ αυτών εμφανίζουν μόνο προστατευτική δράση ενώ κάποια άλλα εμφανίζουν θεραπευτική δράση, με τα μίγματα τους να συνδυάζουν τους δύο αυτούς τρόπους δράσης ενώ παράλληλα συμβάλλουν και στην πρόληψη και διαχείριση της ανθεκτικότητας. Η θεραπευτική δράση των δραστικών ουσιών είναι αυτή που θα περιορίσει την εξάπλωση των μυκήτων, ενώ η προστατευτική δράση θα προσφέρει διάρκεια από νέες προβολές.
Τη φετινή χρονιά στην περιοχή μας, παρατηρούμε σημαντικές προσβολές από μύκητες στο σιτάρι και εφιστούμε την προσοχή σε όλους τους παραγωγούς ώστε να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για την προστασία της καλλιέργειάς τους και τη διασφάλιση της παραγωγής τους. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να συμβουλεύονται τους γεωπόνους με τους οποίους συνεργάζονται και μπορούν με την επιστημονική τους επάρκεια να τους καθοδηγήσουν στα απαραίτητα βήματα που απαιτούνται για την επίτευξη της μέγιστης ποσοτικά και ποιοτικά παραγωγής ώστε να αποκομίσουν το μέγιστο οικονομικό όφελος.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ