«Γρήγορες» Δημόσιες συμβάσεις. Με ένα άρθρο, σε κάποιο νόμο…

(του Ντίνου Χρ. Ρόβλια,
Δικηγόρου, πρώην Υπουργού)

Ο τελευταίος νόμος για τις δημόσιες συμβάσεις (4412/2016) υπέστη επί ΣΥΡΙΖΑ 385 τροποποιήσεις (!) Είναι ρεκόρ νομίζω. Επί Νέας Δημοκρατίας υπέστη μόλις 16 τροποποιήσεις μέχρι τώρα. Αν η Νέα Δημοκρατία θέλει να ανταγωνιστεί τον ΣΥΡΙΖΑ, «οφείλει» περίπου 370 τροποποιήσεις ακόμα στον πολύπαθο νόμο. Δύσκολο δεν είναι. Ούτε χρήσιμο θα έλεγα…

Στην πραγματικότητα το νομοθετικό πλαίσιο των δημοσίων συμβάσεων χρειάζεται άμεσα μια, πολύ κρίσιμη, βελτίωση. Αυτήν που έχει να κάνει με το πακέτο των 70 δις, που πρέπει να απορροφήσουμε εμπροσθοβαρώς την επόμενη επταετία. Αν λάβουμε υπόψη ότι οι διαδικασίες ανάθεσης «σέρνονται» κυριολεκτικά για χρόνια (από την δημοπράτηση μέχρι την υπογραφή της σύμβασης), περιπλανώμενες σε Επιτροπές, Ανεξάρτητες Αρχές και Δικαστήρια επί Δικαστηρίων, θα έπρεπε από χθες, να έχουμε επιταχύνει την ανάθεση. Άρα, αυτό που απαιτείται είναι η βελτίωση του νόμου, για «γρήγορες συμβάσεις». Ακριβώς για την επιτάχυνση των διαδικασιών ανάθεσης των έργων.

Εδώ, πραγματικά, αρκεί ένα άρθρο, σε κάποιο νόμο για να προχωρήσουν ταχύτατα οι διαδικασίες και να υπογραφούν οι νέες συμβάσεις. Γιατί ένα μεγάλο μέρος των απορροφήσεων των 70 δις, δεν μπορεί παρά να είναι δημόσιες συμβάσεις, κυρίως δημόσια έργα. Γιατί εδώ υπάρχει μεγάλη εμπειρία και τεχνογνωσία τόσο του κράτους, όσο και του κατασκευαστή. Γιατί στα δημόσια έργα όλες οι πληρωμές φτάνουν στην αγορά σε χρόνο μηδέν. Γιατί η αύξηση της απασχόλησης για δεκάδες ειδικότητες είναι δεδομένη και εύκολη.

Πως θα πετύχουμε το στόχο; Με ενεργοποίηση της διοίκησης, με επιτάχυνση των διοικητικών διαδικασιών επίλυσης διαφορών και με περιορισμό των δικαστικών διενέξεων στις απολύτως αναγκαίες και βάσιμες. Δεν είναι δύσκολο. Είναι άμεσα ζητούμενο. Συνεπώς (και αυστηρά και αποτελεσματικά):

1. Πριμ παραγωγικότητας στη διοίκηση για την ταχύτερη ολοκλήρωση της διαδικασίας ανάθεσης.
2. Μια μόνο δικαστικά προσβαλλόμενη (εκτελεστή) πράξη ανά διαγωνισμό: η τελευταία.
3. Σύντμηση των προθεσμιών άσκησης Προσφυγής και έκδοσης απόφασης από την Αρχή Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (5+5 ημέρες) και τριπλασιασμός του παραβόλου σε περίπτωση απόρριψης της Προσφυγής.
4. Πρόβλεψη δικαστικής δαπάνης ίσης με το 1% του προϋπολογισμού του δημοπρατούμενου έργου για κάθε Αίτηση Ασφαλιστικών Μέτρων που απορρίπτεται από τα Δικαστήρια. Δηλαδή για κάθε Αίτηση που ήταν αβάσιμη και καθυστέρησε την διαδικασία του διαγωνισμού και την υπογραφή της σύμβασης.

Έτσι θα κοστίζει ακριβά κάθε προσπάθεια για καθυστέρηση της ανάθεσης. Και δίκαια θα τους κοστίζει ακριβά, ανάλογα με το κοινωνικό κόστος που προκαλούν.

Διαφορετικά, θα βλέπουμε τα δις να περνούν καθώς θα τροποποιούμε νόμους για να φανεί ότι κάτι κάνουμε.