Εκφράζω τη βαθύτατη θλίψη μου για την απώλεια ενός καλού φίλου, του πρώτου προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας Χρήστου Λιάπη, με τον οποίο συνεργαστήκαμε στενά από την πρώτη ημέρα της θητείας στην Αιρετή Περιφέρεια. Ο Χρήστος Λιάπης υπήρξε ένας από τους σκαπανείς της τοπικής αυτοδιοίκησης δευτέρου βαθμού, ένας συνεπής, άοκνος και αποτελεσματικός δημόσιος λειτουργός που ανέλαβε ένα πολύ δύσκολο έργο τα πρώτα χρόνια της αιρετής Περιφέρειας επιτελώντας το καθήκον του στο ακέραιο, με μεγάλη επιτυχία.
Μας συνέδεε στενή φιλία και εκτίμηση και θα τον θυμάμαι πάντα με αγάπη. Αφήνει πίσω του διακριτό αποτύπωμα ήθους, αξιοπρέπειας, εργατικότητας, μαχητικότητας, ευθύνης και αποτελεσματικότητας. Ήταν ένας εξαίρετος άνθρωπος που ασχολήθηκε με τα κοινά παρακινούμενος από ειλικρινή αγάπη για τον συνάνθρωπο και ανιδιοτελή διάθεση προσφοράς. Στην οικογένεια και στους οικείους του, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
|
|||||||||||
Το αεροδρόμιο
Μια ξανθιά πάει με τον αρραβωνιαστικό της να δουν ένα σπίτι που θέλουν να αγοράσουν. Καθώς μελετούν το σπίτι ο αρραβωνιαστικός λέει στον μεσίτη: – Ωραίο το σπίτι και σε καλή τιμή. Αλλά παρατηρώ ότι βρίσκεται κοντά σε αεροδρόμιο. Δε θα’ χει πολύ θόρυβο; – Θα έχει, αλλά ύστερα από μια βδομάδα θα τον συνηθίσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα, του απαντάει ο μεσίτης. Και η ξανθιά λέει αποκρινόμενη και στους δύο: – Αχ να το πάρουμε αγάπη μου και δεν πειράζει, την πρώτη βδομάδα, μένουμε σε ξενοδοχείο! |
|