Τα κομβικά σημεία της ζωής και της δράσης του μεγάλου ήρωα της Επανάστασης του 1821

Αναμφίβολα, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι μια από τις πιο ξεχωριστές προσωπικότητες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Η ζωή του και η δράση του γέννησε πολλές και συναρπαστικές ιστορίες, στις οποίες, όπως πολύ συχνά συμβαίνει, η αλήθεια αναμίχθηκε με τον θρύλο.

Τα πεπραγμένα του πάντως έμειναν «ζωντανά» μέχρι σήμερα διατηρώντας τον στην ελληνική συλλογκή συνείδηση ως έναν από τους πιο ένδοξους αλλά και ενδιαφέροντες ήρωες του 1821.

Καρπός παράνομου έρωτα
Mε αφορμή την επερχόμενη επέτειο της 25ης Μαρτίου καθώς και της έκδοσης «Γεώργιος Καραϊσκάκης. Η Αγνωστη Βιογραφία» που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή 24 Μαρτίου με «Το Βήμα», σκιαγραφούμε σημαντικές στιγμές της ζωής και της δράσης του.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου του 1780 ή του 1782 και όπως οι περισσότερες πηγές συμφωνούν, ήταν καρπός παράνομου έρωτα.

Γράφει ο  Σωτήρης Πατατζής στον «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ» της 23ης Μαρτίου του 1957:
«Στα Σκουληκάρια της Άρτας ζούσε μια πεντάμορφη χήρα, η Ζωή Δεμισκή, που αποφάσισε έξαφνα ν’ απαρνηθή τα εγκόσμια και να κλεισθή σε μοναστήρι.
»Ήταν όμως πολύ νέα και πολύ φλογερή. Και κάποια μέρα που συνάντησε έξω από το μοναστήρι έναν μελαψό και λυγερόκορμο νέο, κάποιον Καραΐσκο απ’ το Μαυρομμάτι των Αγράφων, έπεσε, δίχως λέξη σχεδόν στην αγκαλιά του.
»Απ’ τους έρωτές τους γεννήθηκε ένα παιδί που τ’ ωνόμασαν ειρωνικά “Καραϊσκάκι”, γυιο του Καραΐσκού δηλαδή. Αργότερα όμως, το παιδί αυτό, με την προσωπική του αξία και με τις πράξεις του, εξάλειψε αυτόματα την υπολανθάνουσα ειρωνεία του υποκοριστικού του κι έγινε ο Καραϊσκάκης.

Το θάρρος της καλόγριας
»Είναι απίστευτο σχεδόν το θάρρος της ηρωικής εκείνης καλόγρηας. Σε μια εποχή που “πόμπευαν” ακόμα και τα κορίτσια, όταν παραστρατούσαν (τάδεναν δηλαδή ανάποδα και τα περιέφεραν σ’ όλο το χωριό με μια πατσά στο κεφάλι) η Ζωή διεκήρυξε σ’ όλον τον κόσμο το αμάρτημά της και αφιέρωσε ολόκληρη πιά τη ζωή της στην ανατροφή του παιδιού.
»Ο δυναμισμός λοιπόν που χαρακτήριζε τον Καραϊσκάκη, ήταν ένα προτέρημα που σίγουρα το κληρονόμησε απ’ τη μητέρα του, αλλά και η ακατανίκητη τάση του προς τη βωμολοχία, ήταν ένα ελάττωμα που επίσης πήγαζε από την αθυρόστομη πρώην καλόγρηα.

Στη «Σχολή» του Αλή Πασά
»Όταν έγινε έφηβος, η μητέρα του τον πήγε στη “Σχολή  Ευελπίδων” της εποχής εκείνης, δηλαδή στην αυλή του Αλή Πασά, που ενθουσιάστηκε απ’ το παρουσιαστικό του νεαρού: Ήταν μελαχροινός κι’ αυτός, όπως ο πατέρας του, μέτριος στ’ ανάστημα, ξερακιανός και σβέλτος, με πλατύ μέτωπο, κατάμαυρα μαλλιά και μάτια που πετούσαν σπίθες.
»Αλλά πολύ γρήγορα τα χάλασε με τον αφέντη του, γιατί δεν εννοούσε να συμμορφωθή με τους αυστηρούς κανονισμούς που είχε επιβάλει ο Αλής στο περιβάλλον του.

Περισσότερα στο tovima.gr - εδώ