ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Νοέμβρης 1973, Πολυτεχνείο, Αθήνα. «Κατά το τριήμερο της φονικής καταστολής η αστυνομία έριξε … τουλάχιστον 24.000 και ο στρατός 300.000 σφαίρες διαφόρων διαμετρημάτων» Πόλεμος. Οι νεκροί, μάρτυρες της τυφλής βίας που εξαπέλυσε η χούντα. Από την Πατησίων ως το Χαϊδάρι, οδοφράγματα και διαδηλώσεις. Το τανκ έριξε την πύλη. Ο σταθμός σίγησε.

Η εκκωφαντική σιωπή που ακολούθησε δημιούργησε ρήγμα στη συνέχεια της βολής και της ανοχής στο σκοτάδι. Το Πολυτεχνείο υψώθηκε, φωτεινό ορόσημο αντίστασης και αγώνα. Η χούντα έπεσε… Οι χουντικοί έπεσαν κι αυτοί … στα μαλακά. Κυρίως αυτοί της διπλανής πόρτας.
50 χρόνια μετά οι συμμετέχοντες έχουν άσπρα μαλλιά. Μια στραπατσαρισμένη πύλη και μια ματωμένη σημαία επετειακώς εκτίθενται τέτοιες μέρες… Μνήμες πωλούνται στα πανέρια και φωτογραφίες ασπρόμαυρες ανασύρονται από τα μπαούλα της λήθης. Προκρούστεια παρέλαση οι αναλύσεις που θέλουν το Πολυτεχνείο προσαρμοσμένο στην κατεστημένη πολιτική ορθότητα. Ό,τι από τα γεγονότα περισσεύει απ’ το λίγο της βόλεψης, συκοφαντείται κι ό,τι υπολείπεται του κομματικού πλαισίου, θα ξεχειλώσει για να ταιριάξει.
ΑΛΛΑ το Πολυτεχνείο είναι αταίριαστο και απροσάρμοστο στους πολιτικούς καθωσπρεπισμούς των κάθε λογής λαφυραγωγών. Δεν υπάκουσε,άλλωστε,στηναπαγόρευση της επετείου το 1974. Ούτε στην απαγόρευση της πορείας στην Αμερικάνικη Πρεσβεία το 1980. Δεν ενσωματώθηκε,ως επιφανειακή μέθη της «αλλαγής» το 1985. Δεν ταίριαξε σε ανίερες «οικουμενικές» ενότητες. Δεν εκσυγχρονίστηκε, δεν εξευρωπαΐστηκε, δεν έπαψε να είναι αντι-αμερικάνικο. Όλα αυτά με κόστος αίματος … Κουμής, Κανελλοπούλου, Καλτεζάς. Με αστυνομική βία και καταστολή. Γιατί το καθεστώς της χούντας μπορεί να έπεσε το 1974 με την προδοσία της Κύπρου, αλλά η ψυχή της χούντας, οι Αμερικανοί, οι πάσης φύσεως κυρ-Παντελήδες που πλούτισαν και πλουτίζουν από το κρατικό θήλαστρο και στήριξαν την δικτατορία των δολοφονιών, των εξοριών, των φυλακίσεων και των βασανιστηρίων ζουν και βασιλεύουν. Κυρίως βασιλεύουν… Κι ο Νοέμβρης, έτσι αταίριαστος και απροσάρμοστος, πορεύεται μισόν αιώνα τώρα στο χρόνο και στη χώρα. Χωρίς να ανήκει σε κανέναν. Ούτε καν στους πρωταγωνιστές του. Ίσως μόνο στους νεκρούς του ή σε όσους ανήκουν στο «κόμμα των νεκρών», όπως είπε πως ανήκει ο πατέρας του δολοφονημένου Διομήδη Κομνηνού. Γιατί ανήκει στη μνήμη, που απαιτεί ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Όχι ως μνημόσυνο, αλλά ως οδηγός. Γιατί δεν ήταν «κανονικό παιδί».
Γιατί ο Νοέμβρης «ξαναβαφτίζεται» στο σήμερα του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και της αλληλεγγύης στα όπλα της Παλαιστινιακής Αντίστασης και σε κάθε άνθρωπο που αλυσοδένουν για γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.Γιατί δεν είναι «κανονικό παιδί».
Γιατί ο Νοέμβρης έρχεται από το μέλλον. Από το μέλλον της ανυπακοής στις σύγχρονες χούντες. Από το μέλλον του αγώνα για Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία,για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.

Γιατί εμείς είμαστε με όλα τα παιδιά, που δεν είναι «κανονικά»
Που δεν «κανονικοποιούνται»… στο γκρίζο της υποταγής
Γιατί εμείς, που ίσως ανήκουμε στο «κόμμα των νεκρών»,
που βαδίζουμε στο σήμερα του αγώνα …
… να ετοιμάσουμε τα Πολυτεχνεία του μέλλοντος ΠΡΕΠΕΙ.
ΟΛΟΙ στην Κεντρική Πλατεία, την Παρασκευή στις 6:00 μμ