Με μεγάλη μου λύπη πληροφορήθηκα τον θάνατο του αγαπημένου μας συναδέλφου και συνεργάτη Γιώργου Παρούτογλου.
Ενός γιατρού και ανθρώπου που δεν δίστασε ποτέ να διεκδικεί «το καλύτερο» για την διάγνωση και θεραπεία του πάσχοντα συνανθρώπου μας.
Κορυφαίος επιστήμονας με διεθνή αναγνώριση, κόσμημα για το Νοσοκομείο μας αλλά και όλη την Υγειονομική μας Περιφέρεια, πάλεψε και πέτυχε την δημιουργία
και στελέχωση της Γαστρεντερολογικής Κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, με τελευταίο επίτευγμα την αναγνώριση της Κλινικής του από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας, ως κατάλληλης για την χορήγηση πλήρους χρόνου άσκησης των ειδικευομένων Ιατρών στην ειδικότητα της Γαστρεντερολογίας.
Θα τον θυμόμαστε για πάντα!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει … Ο Γιώργος, ο Τηλέμαχος και ο Θοδωρής θα τον περιμένουν στην συντροφιά τους …
|
![]() |
||||||||||||
![]() |
![]() |
Το αεροδρόμιο
Μια ξανθιά πάει με τον αρραβωνιαστικό της να δουν ένα σπίτι που θέλουν να αγοράσουν. Καθώς μελετούν το σπίτι ο αρραβωνιαστικός λέει στον μεσίτη: – Ωραίο το σπίτι και σε καλή τιμή. Αλλά παρατηρώ ότι βρίσκεται κοντά σε αεροδρόμιο. Δε θα’ χει πολύ θόρυβο; – Θα έχει, αλλά ύστερα από μια βδομάδα θα τον συνηθίσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα, του απαντάει ο μεσίτης. Και η ξανθιά λέει αποκρινόμενη και στους δύο: – Αχ να το πάρουμε αγάπη μου και δεν πειράζει, την πρώτη βδομάδα, μένουμε σε ξενοδοχείο! |
|