Μεσ' στην αχνόφεγγη βραδιά πέφτει ψιλό, ψιλό το χιόνι
γύρω στην άσπρη λαγκαδιά στρώνοντας κάτασπρο σεντόνι....
Π. Βασιλικός
Ημέρες Χριστουγέννων, ημέρες αγάπης και καλοσύνης, ημέρες που γεμίζουν την ψυχή σου με όμορφες εικόνες, ημέρες που σε γυρίζουν πίσω στο χρόνο, τότε, που όλοι η οικογένεια γύρω από το τζάκι, με το λιγοστό φως του λυχναριού, περνούσαν τις άγιες ημέρες. Τότε, που ο παππούς και η γιαγιά σε «ταξίδευαν» με τα παραμύθια τους, με τις όμορφες ιστορίες για τη γέννηση του Χριστού και γέμιζαν την ψυχή σου με φως και σ' έκαναν να ονειρεύεσαι.
Οι γιορτές των Χριστουγέννων και του νέου έτους είναι ένα δεκαπενθήμερο πολύ χαρούμενο για τα παιδιά και τους μεγάλους. Είναι ημέρες χαράς, ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς.
Είμαι σίγουρος ότι με τις γραμμές αυτές όλοι μας θα σκεφτούμε τα χρόνια εκείνα με νοσταλγία και πολλές αναμνήσεις. Πολλοί Σοφαδίτες, γνωστοί και φίλοι μου, θα θυμηθούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις και θα αφήσουν το μυαλό τους να γυρίσει σ' εκείνη την εποχή.
Γυρίζω, λοιπόν, 25 περίπου χρόνια πίσω και στο προσκήνιο της μνήμης έρχονται με λεπτομέρειες τα γεγονότα, λες και ήταν χθες. Θυμάμαι τόσο πολύ αυτό το δεκαπενθήμερο των εορτών και όσο να 'ναι το συγκρίνω με τα τωρινά.
Τα σχολεία από τις 23 Δεκεμβρίου έκλειναν. Το πρωινό της παραμονής των Χριστουγέννων όλα τα παιδιά αγόρια και κορίτσια προετοιμάζονταν για την πρωινή εξόρμηση. Έτσι μόλις ξημέρωνε, δύο - δύο ή και περισσότερα, τα παιδιά άρχιζαν να λένε τα κάλαντα σε συγγενικά και φιλικά σπίτια και σε καφενεία. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από παιδιά με χαρούμενα πρόσωπα όταν οι εισπράξεις πήγαιναν καλά. Οι τσέπες κουδούνιζαν και πολλοί ρωτούσαν «συναδέλφους» τους πόσα μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν εισπράξει. Μεσημέρι περίπου όταν τελείωνε η παραμονιάτικη Χριστουγεννιάτικη παράσταση, μετρούσαν το τελικό αποτέλεσμα και ο κάθε ένας έπαιρνε το μερίδιό του. Μεγάλη η χαρά όταν το απόθεμα ήταν ικανοποιητικό για άνετες... κινήσεις. Η επόμενη μέρα, δηλαδή τα Χριστούγεννα, όλα τα παιδιά είχαν χρήματα και προσπαθούσαν ν' αγοράζουν ό,τι τους έλειπε... Σε όλα τα χωριά μας αυτές ήταν οι συνήθειες. Τότε που οι Σοφάδες μας έσφυζε από ζωή, στους δρόμος, στις αυλές και στα μαγαζιά, άκουγες παντού φωνές παιδιών!
Μεταφέραμε τις σκέψεις μας απ' τα παιδικά μας χρόνια, τότε που το χωριό μας ήταν γεμάτο από κόσμο, τότε που και οι συνήθειες ήταν άλλες. Ποιός δεν θυμάται, ποιός δεν αναπολεί με νοσταλγία;
Σήμερα όλα είναι κάπως διαφορετικά. Ο χρόνος τρέχει, οι συνήθειες αλλάζουν. Αλλά είναι αλήθεια ότι ευχάριστα συναισθήματα μας διακατέχουν όταν πολλές φορές η θύμησή μας τρέχει στις παλιές εκείνες εποχές. Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο αυτή η αναφορά σε τούτη τη στήλη των παιδικών μας αναμνήσεων, που πολλές φορές τις συζητάμε με χαρά και κέφι, γελώντας στο άκουσμα χαρακτηριστικών περιπτώσεων... Πολλές φορές σε διαστήματα προσωπικής μας σιωπής σκεπτόμαστε το παρελθόν, το συγκρίνουμε με το παρόν και αναλογιζόμαστε το μέλλον.
Εύχομαι Καλά Χριστούγεννα-Ευτυχισμένος ο νέος Χρόνος 2021
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Σοφαδιτών Αθήνας, Αθανάσιος Πασπαλάρης
|
![]() |
||||||||||
![]() |
![]() |
Το αεροδρόμιο
Μια ξανθιά πάει με τον αρραβωνιαστικό της να δουν ένα σπίτι που θέλουν να αγοράσουν. Καθώς μελετούν το σπίτι ο αρραβωνιαστικός λέει στον μεσίτη: – Ωραίο το σπίτι και σε καλή τιμή. Αλλά παρατηρώ ότι βρίσκεται κοντά σε αεροδρόμιο. Δε θα’ χει πολύ θόρυβο; – Θα έχει, αλλά ύστερα από μια βδομάδα θα τον συνηθίσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα, του απαντάει ο μεσίτης. Και η ξανθιά λέει αποκρινόμενη και στους δύο: – Αχ να το πάρουμε αγάπη μου και δεν πειράζει, την πρώτη βδομάδα, μένουμε σε ξενοδοχείο! |
|